marousi - Μαρούσι Από τη Βικιπαίδεια

marousi - Μαρούσι Από τη Βικιπαίδεια

Το Μαρούσι που αποτελεί και το σύνολο του Δήμου Αμαρουσίου βρίσκεται στην καρδιά του Βορείου Τομέως, στο Αθηναϊκό Πεδίο της Αττικής. Καταλαμβάνει έκταση 13 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 72.333 κατοίκους.
Με ιστορική έδρα το αρχαίο Άθμονον που είχε ιδρύσει ο βασιλιάς Κέκροπας για να προστατέψει την Αθήνα από τις επιδρομές των βαρβάρων και διαρκή εποικισμό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το Αμαρούσιο φημίζεται για την έφεση των κατοίκων του στις κεραμικές τέχνες και τη λατρεία της Αρτέμιδος, Θεάς του κυνηγιού, τον 7ο αιώνα π.Χ. από την Αμάρυνθο, τα πρώτα ωραία νεοκλασικά αλλά και την προαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, με διακεκριμένο αθλητή τον κανατά Σπύρο Λούη.
Ο σύγχρονος συνοικισμός αναπτύσσεται σε υψόμετρο 230 μέτρων, 2 χιλιόμετρα νότια της Κηφισιάς και 11 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του κέντρου των Αθηνών, ενώ περιβάλλεται από τους περιφερειακούς δήμους της Πεντέλης, των Βριλησσίων, του Ψυχικού, της Νέας Ιωνίας, του Ηρακλείου και της Πεύκης.
Ο δήμος συμμετέχει στο Σύνδεσμο Προστασίας και Ανάπλασης του Πεντελικού (ΣΠΑΠ), στο Σύνδεσμο του Βορείου Τομέως για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (ΣΒΑΠ) και αποτελεί έδρα για μεγάλες σημαντικές ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις στο χώρο των κατασκευών, των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, των τηλεπικοινωνιών και του εμπορίου λιανικής. Αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους του συκροτήματος και είναι παγκοσμίως γνωστό για τις πλούσιες πολιτιστικές και αθλητικές του υποδομές, με πιο χαρακτηριστικά τοπόσημα το ΟΑΚΑ, το Δημαρχειακό Μέγαρο, την Πινακοθήκη, τη Βορέειο Βιβλιοθήκη και τους πολυσύχναστους συγκοινωνιακούς κόμβους Νερατζιωτίσσης και Αμαρουσίου.

Ετυμολογία


Ο Δήμος Αμαρυσίων παραδοσιακά κάλυπτε ολόκληρο το συγκρότημα του Βορείου Τομέως και της Βορειοανατολικής Αττικής.
Η αρχαιοτέρα ονομασία της περιοχής που συναντάται σε κείμενα του Πλουτάρχου και λοιπών αρχαίων και νεοτέρων ιστορικών είναι "Άθμονον". Σε νεότερα κείμενα δε, εμφανίζεται και ως "Αθμόνη".[1]
Η σύγχρονη ονομασία Μαρούσι εμφανίζεται στην καθαρεύουσα ως Αμαρούσιον, όρος που προέρχεται από το επίθετο Αμαρυσία. To επίθετο αυτό αναφέρεται στη λατρευθείσα θεά του κυνηγιού Αρτέμιδα και δηλώνει την προέλευση της λατρείας από την Αμάρυνθο της Εύβοιας (Αρτέμιδα η Αμαρυνθία > η Αμαρυσία), η οποία μεταφέρθηκε και στο Άθμονον της αρχαιότητας. Μάλιστα, ο πρώτος δήμος που ιδρύεται το 1836 με έδρα το Μαρούσι αποκαλείται "Δήμος Αμαρυσίων" (κατά το Δήμος Αθηναίων, αργότερα Δήμος Χαλανδραίων κ.ο.κ.).[2]

Ιστορική Εξέλιξη


Η Άρτεμις, Θεά του κυνηγιού, ρωμαϊκό αντίγραφο
Η ιστορία του Αμαρουσίου χάνεται στους μύθους της αρχαίας Ελλάδος, όπου γίνονται πλείστες αναφορές στο αρχαίο Άθμονον, περιοχή που ταυτίζεται γεωγραφικά με τη σύγχρονη πόλη. Οι Αθμονείς είχαν οικοδομήσει ένα ιερό αφιερωμένο στην Αφροδίτη Ουρανία, προστάτιδα του πλατωνικού έρωτα. Το ιερό το είχε ιδρύσει ο Πορφυρίων, αρχαίος μυθικός βασιλιάς των Αθηνών πολλές χιλιετίες προ Χριστού.[3]
Ένας από τους δώδεκα δήμους που ίδρυσε γύρω στο 3.000 π.Χ. ο Κέκροπας, ήταν το Άθμονον, με σκοπό να προστατεύσει την Αθήνα από τις επιδρομές των βαρβάρων. Οι κάτοικοί του ήταν φιλήσυχοι και εργατικοί, με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή λαδιού και κρασιού. Μάλιστα, ο Αριστοφάνης στο έργο του Ειρήνη επαινεί τους Αθμονείς λέγοντας, αναφερόμενος στον Τρυγαίο, πως " προτιμούσε να ασχολείται με τα αμπέλια και τις ελιές του, παρά να συκοφαντεί και να μηχανορραφεί". Παρόμοιες αναφορές γίνονται και στις Όρνιθες με τον Πεισθέταιρο να αγωνίζεται μαζί με το φίλο του Ευελπίδη να απαλλάξει την Αθήνα από τους δημαγωγούς. Επιγραφή δε που ανεκαλύφθη σε χριστιανικό ναό έφερε το όνομα "ΠΙΣΤΟΚΛΗΣ ΠΕΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ ΑΘΜΟΝΕΥΣ". Επρόκειτο για ένα δήμο που διατηρούσε στενούς δεσμούς και με άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Σύντομα εισήχθη από την Αμάρυνθο η λατρεία της Αρτέμιδος, Θεάς του κυνηγιού τον 7ος αιώνας π.Χ..
Οι κάτοικοί του μάλιστα είχαν ιδρύσει ιερό, μπροστά στο οποίο διοργάνωναν κάθε χρόνο τα "Αμαρύσια", περιφερειακούς Ολυμπιακούς Αγώνες προς τιμήν της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, όπως αποκαλείτο. Κάθε χρόνο την άνοιξη συγκεντρώνονταν στην πεδιάδα των Αθμονέων αθλητές από ολόκληρη την Ελλάδα για να συναγωνιστούν, να χορέψουν, να διασκεδάσουν και να επιδοθούν σε αγώνες οινοποσίας. Κατά τη διάρκεια δε των αγώνων επιβραβεύονταν με χρυσά στεφάνια οι άρχοντες που είχαν εκτελέσει τα καθήκοντά τους επιτυχώς.

Η θρυλική Πλατεία Κασταλίας
Γύρω στο 6ο αιώνα π.Χ., μετά το θάνατο του τυράννου Πεισιστράτου, ο μεγάλος νομοθέτης Κλεισθένης στην προσπάθειά του να εδραιώσει την ισηγορία και την ισονομία χώρισε την αττική γη στο άστυ, τη μεσόγαια και την παράλια χώρα. Κατάργησε τις φυλές και ίδρυσε δέκα τεχνητές, κατανέμοντας ισάριθμα τον πληθυσμό τους σε δήμους και από τις τρεις περιοχές. Κάθε δήμος έστελνε δε εκπροσώπους κάθε χρόνο στην αθηναϊκή βουλή. Το Άθμονον τοποθετείτο στη μεσόγαια χώρα και ανήκε στην Κεκροπίδα φυλή που τιμούσε με το όνομά της το βασιλιά Κέκροπα.[4] Το 358 π.Χ., πρώτος πρόεδρος της αθηναϊκής βουλής ήταν ο Χαρίνος ο Αθμονεύς, ο οποίος αγωνίστηκε να στρέψει τις ελληνικές πόλεις σε ομόνοια και τη συμμαχία με την Αθήνα.
Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η Αθήνα κατελήφθη από τους Ρωμαίους και το Άθμονο λεηλατήθηκε από τους κατακτητές. Έργα πνοής όμως πραγματοποίησε ο αυτοκράτορας Αδριανός, ο οποίος κατασκεύασε το περίφημο υδραγωγείο, με αγωγούς που περνούσαν κάτω από το δήμο προς την Αθήνα. Μεγάλο και το ενδιαφέρον του Ηρώδη του Αττικού που μετακίνησε το ιερό της Αρτέμιδος σε ύψωμα.

Νεοκλασικά του Αμαρουσίου
Στα βυζαντινά χρόνια το Άθμονο εξακολουθεί να κατοικείται, καθώς ανασκαφές ανέδειξαν νεκροταφείο στο Ναό του Αγίου Γεωργίου που έχει χαρακτηρισθεί "προέχον βυζαντινό μνημείο". Με την επικράτηση του χριστιανισμού εγκαθίσταται πληθώρα ναών που αποτελούν σπάνια κειμήλια στην ευρύτερη περιοχή. Ορισμένα από αυτά είναι ο Ναός της Παναγιάς της Νερατζιώτισσας στα ερείπια του ιερού της Αρτέμιδος, του Αγίου Ιωάννου του Πέλικα, στη θέση του νέου ιερού, η Παναγιά η Μαρμαριώτισσα, οι Άγιοι Ασώματοι Ταξιάρχες και πολλοί άλλοι. Η πόλη είχε επικρατήσει να αποκαλείται Αμαρύσιον από την Αμαρυσία Αρτέμιδα.
Κατά την τουρκοκρατία εγκαταστάθηκε ο Τούρκος Μπέης Αλή Μπαμπάς, ο οποίος κατέλαβε εκτάσεις της περιοχής και τις μεταβίβασε σε Οθωμανούς ευγενείς, τους οποίους γοήτευσε ο εύφορος αυτός τόπος με το υγιές κλίμα και τα πλούσια νερά. Οι περισσότεροι Μαρουσιώτες εργάζονταν στα κτήματα των αρχόντων, ενώ πολλοί μετανάστευσαν σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, στην Κόρινθο, το Άργος, την Αρκαδία, την Εύβοια, τις Κυκλάδες. Στα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη εξυμνούνται οι Μαρουσιώτες για το δυναμικό "παρών" που έδωσαν για την απελευθέρωση της Αθήνας από τον τουρκικό ζυγό, αλλά και τον αγώνα τους για να διασωθεί η Ακρόπολη από την πολιορκία του Κιουταχή.[2]

Ολυμπιακοί Αγώνες
Μετά την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους και την ανάδειξη των Αθηνών σε νέα πρωτεύουσα, ιδρύθηκε για πρώτη φορά ο Δήμος Αμαρυσίων Αττικής με τους οικισμούς του Αμαρουσίου με 360 κατοίκους, το Χαλάνδρι με 127 κατοίκους, την Καλογρέζα με 8 κατοίκους, την Πεντέλη με 6 κατοίκους, το Γέρακα με 2 κατοίκους, τον Καρυτό με 21 κατοίκους, το Μπραχάμι με 7 κατοίκους και την Κηφισιά με 181 κατοίκους. Πρώτος δήμαρχος εκλέγεται ο Δημήτριος Μόσχας το 1836. Η περιοχή μπορούσε πλέον να αναπτυχθεί ομαλά και οι κάτοικοι να διάγουν ένα φιλήσυχο και δημιουργικό βίο. Ανθοστόλιστες αυλές, πλούσιοι αμπελώνες, ελαιώνες και όμορφες αρχοντικές κατοικίες συμπληρώνουν το παραδείσιο τοπίο του Αμαρουσίου. Οι κάτοικοι ασχολούνται με αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες, ενώ σύντομα στην περιοχή εγκαθίστανται πολλοί αγγειοπλάστες από τη Σίφνο, που διδάσκουν την τέχνη τους στους ντόπιους και πωλούν κανάτια στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το 1860 ανεγείρεται το πρώτο δημοτικό σχολείο του Αμαρουσίου, καθώς και παρθεναγωγείο για τα κορίτσια. Το 1874 ανεγείρεται και ο μητροπολιτικός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος το Δεκαπενταύγουστο προσελκύει χιλιάδες προσκυνητών από ολόκληρη την Ελλάδα. Το 1885 καταφθάνει στην περιοχή το περιβόητο "Θηρίο", ατμοκίνητο τρένο που ξεκινούσε από τον Πειραιά, περνούσε από την Αθήνα και διερχόταν από το Μαρούσι προς το άλσος της Κηφισιάς.

Η πολυάσχολη Λεωφόρος Κηφισίας στο ύψος του Αμαρουσίου
Η πόλη ζωντάνευε από τους Αθηναίους που έρχονταν εύκολα πλέον στην περιοχή για εκδρομή και παραθερισμό παρότι δεν διέθεταν δική τους άμαξα. Το 1896 το Αμαρούσιο, αν και χωριό, θεωρείτο εκπαιδευτικό κέντρο της βόρειας Αττικής, αφού στο δημοτικό σχολείο και το σχολαρχείο του φοιτούσαν και παιδιά από την Κηφισιά, το Χαλάνδρι, το Ηράκλειο, το Καπανδρίτι, τον Ωρωπό και το Μενίδι. Στην περιοχή κατέφθαναν και όσοι έπασχαν εκείνη την εποχή από φυματίωση για το υγιεινό του κλίμα. Εκείνη τη χρόνια διοργανώθηκαν και οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τον Σπύρο Λούη να έρχεται πρώτος στη μαραθώνιο διαδρομή. Η νίκη του δημοφιλούς κανατά ανέδειξε το Μαρούσι σε σημαντική έδρα του ελληνικού αθλητισμού, ενώ άμεσα λειτουργεί γυμναστικός σύλλογος και γυμναστήριο που αναδεικνύουν πολλούς αθλητές με πρωτιές σε πανελλήνιους και βαλκανικούς αγώνες.[5]
Στις αρχές του 20ος αιώνας, μετά από πολλές διοικητικές εναλλαγές, το Αμαρούσιο αποσπάται οριστικά από το Δήμο Αθηναίων το 1925 και γίνεται ανεξάρτητη κοινότητα με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Γαρδέλη. Άμεσα ανεγείρεται το Γυμνάσιο του Αμαρουσίου, το μοναδικό στην περιφέρεια των βορείων προαστίων των Αθηνών. Αναδεικνύεται πλέον σε μια προσφιλή περιοχή και ο πληθυσμός αυξάνεται μέχρι το 1943 που αγγίζει τους 10.000 κατοίκους και προάγεται σε δήμο. Το 1950 αποσπάται η γειτονική έκταση της Μαγκουφάνας και ιδρύεται η κοινότητα της Πεύκης. Ο σταθμός του ηλεκτρικού έγινε το 1957 υπέργειος προκειμένου να διατηρηθεί ανενόχλητη η κυκλοφορία στο ιστορικό κέντρο, ανεπηρέαστη από την διάβαση των τρένων. Η μεγάλη υπέργεια γέφυρα που κατασκευάστηκε διατηρείται ίδια μέχρι σήμερα με ελάχιστες διακοσμητικές προσθήκες.

Ολυμπιακοί Αγώνες στο ΟΑΚΑ
Το 1961 αποσπάται ο συνοικισμός των Μελισσίων που από παραθεριστικό και ιαματικό κέντρο μετατρέπεται σε τόπο κατοικίας. Στα προσεχή χρόνια ο πληθυσμός του Αμαρουσίου παρουσιάζει έκρηξη και ο μικρός δήμος μετατρέπεται σε σημαντικό μητροπολιτικό των βορείων προαστίων. Χιλιάδες επιχειρήσεις, ελληνικές και πολυεθνικές, μεταφέρουν την έδρα τους καθιστώντας το σύγχρονο Μαρούσι σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα της χώρας. Το αποκορύφωμα της αίγλης έρχεται το 2004, όταν διοργανώνονται οι Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Στην ιστορική έδρα των φιλάθλων Αθμονέων, όπου χιλιάδες χρόνια πριν συναγωνίζονταν μπροστά στο Ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος κατασκευάζεται το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο των Αθηνών.

Πληθυσμιακή Εξέλιξη

Παρακάτω απεικονίζεται η πληθυσμιακή εξέλιξη του Αμαρουσίου τις τελευταίες δεκαετίες σύμφωνα με τις απογραφές της Στατιστικής Υπηρεσίας:
Πληθυσμιακή Εξέλιξη Αμαρουσίου
Χρονολογία Πληθυσμός Δήμου Έκταση Δήμου Πυκνότητα Δόμησης Προστιθείς Πληθυσμός Νέα Αύξηση Πληθυσμού Συνολική Αύξηση
1836 320 κάτοικοι 13,093 χμ2 24 κάτοικοι/χμ2 320 κάτοικοι - -
1920 3.450 κάτοικοι 13,093 χμ2 263 κάτοικοι/χμ2 +3.130 κάτοικοι +378,12% 378,12%
1928 7.567 κάτοικοι 13,093 χμ2 578 κάτοικοι/χμ2 +4.117 κάτοικοι +119% 497,45%
1940 8.253 κάτοικοι 13,093 χμ2 630 κάτοικοι/χμ2 +686 κάτοικοι +9,06% 506,51%
1943 10.000 κάτοικοι 13,093 χμ2 764 κάτοικοι/χμ2 +1.747 κάτοικοι +21,16% 527,67%
1951 12.080 κάτοικοι 13,093 χμ2 922 κάτοικοι/χμ2 +2.080 κάτοικοι +20,8% 548,47
1961 20.135 κάτοικοι 13,093 χμ2 1.538 κάτοικοι/χμ2 +8.055 κάτοικοι +66,68% 615,15%
1971 27.000 κάτοικοι 13,093 χμ2 2.062 κάτοικοι/χμ2 +6.865 κάτοικοι +34,09% 649,14%
1981 48.151 κάτοικοι 13,093 χμ2 3.678 κάτοικοι χμ2 +21.151 κάτοικοι +78,33% 727,47%
1991 64.092 κάτοικοι 13,093 χμ2 4.895 κάτοικοι/χμ2 +15.941 κάτοικοι +33% 760%
2001 71.551 κάτοικοι 13,093 χμ2 5.464 κάτοικοι/χμ2 +7.459 κάτοικοι +11,63% 772,1%
2011 72.333 κάτοικοι 13,093 χμ2 5.536 κάτοικοι/χμ2 +782 κάτοικοι +1,09% 773,19%
  • Η έκταση έχει αναπροσαρμοστεί στα σημερινά διοικητικά όρια του Αμαρουσίου.

Συγκοινωνιακή Σύνδεση & Προσβασιμότητα


Σταθμός Νερατζιωτίσσης: Ο κόμβος σύνδεσης του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου με τον Προαστιακό στη Β ζώνη των Αθηνών.
Η πόλη του Αμαρουσίου παλαιότερα ήταν προσβάσιμη αποκλειστικά από το μονοπάτι που συνέδεε την Αθήνα με το Μαραθώνα, την Οδό Μαραθώνος όπως αποκαλείτο, δρόμο που διέσχιζαν αρχικά άμαξες. Όταν άρχισαν να κατοικούνται οι συνοικισμοί του Αμαρουσίου και της Κηφισιάς, χαράχθηκε επί της οδού αυτής η Οδός Αθηνών-Κηφισίας. Σήμερα, η Λεωφόρος Κηφισίας αποτελεί κομβικό αυτοκινητόδρομο ταχείας προσπέλασης που εξυπηρετεί με το μεγαλύτερο φόρτο το συγκρότημα Β των Αθηνών, διχοτομώντας το Μαρούσι κάθετα στα δύο. Την Κηφισίας τέμνει οριζοντίως ο διερχόμενος αυτοκινητόδρομος της Αττικής Οδού στον Παράδεισο, διχοτομώντας την πόλη στα τέσσερα. Λοιποί αυτοκινητόδρομοι που συνδέουν το Μαρούσι με τους γειτονικούς δήμους είναι η Λεωφόρος Πεντέλης-Δημοκρατίας προς τα Μελίσσια στα ανατολικά, η Λεωφόρος Αγίου Κωνσταντίνου προς Πεύκη και Νέο Ηράκλειο στα δυτικά και η Λεωφόρος Χαλανδρίου-Αμαρουσίου στα νότια προς το Χαλάνδρι.

Το δαχτυλίδι του Παραδείσου στον κόμβο της Λεωφόρου Κηφισίας
Η είσοδος στο κέντρο της πόλης είναι εφικτή μέσω της πεζοδρομημένης οδού Βασιλίσσης Σοφίας που διέρχεται έμπροσθεν του δημαρχειακού μεγάρου, ενώ η Οδός Περικλέους οδηγεί στη Λεωφόρο Ειρήνης προς το κέντρο της Πεύκης και τη Λυκόβρυση. Η ιστορική Οδός Νερατζιωτίσσης συνδέει την ιστορική έδρα του αρχαίου Αθμόνου στη Νερατζιώτισσα με το σύγχρονο κέντρο της πόλης προς βορρά, εφαπτόμενη του σιδηροδρομικού συρμού.
Για περισσότερο από ένα αιώνα το Μαρούσι εξυπηρετείται με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο στο Σταθμό Αμαρουσίου της γραμμής 1 του ΗΣΑΠ που αρχικά λειτουργούσε ως ατμοκίνητο στη διαδρομή Πειραιάς-Αθήνα-Κηφισιά. Αργότερα εγκαινιάζεται ο Σταθμός Ειρήνης μπροστά στις αθλητικές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις της πόλης νοτιοδυτικά του κέντρου, ενώ το 2004 ανοίγει νοτιότερα και η Σταθμός Νερατζιώτισσας, παράλληλα με την ανακαίνιση των υπολοίπων σταθμών. Επιπλέον, εγκαινιάζεται ο Σταθμός Λεωφόρου Κηφισίας στο δαχτυλίδι που τέμνει η Αττική Οδός την διερχόμενη λεωφόρο στον Παράδεισο του Αμαρουσίου.
H περιοχή πρόκειται να καταστεί σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος σύμφωνα με τις επεκτάσεις στις οποίες προβλέπεται να προβεί η Αττικό Μετρό, με τη νέα γραμμή 4 να συνδέει την πόλη και τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο με το Μετρό στο "Σταθμό Αμαρουσίου" και τον Προαστιακό Σιδηρόδρομο με το Μετρό στο "Σταθμό Παραδείσου Λεωφόρου Κηφισίας" το 2013. Σύμφωνα με τις μελέτες η πόλη θα συνδεθεί με πάσης φύσεως συγκοινωνιακό μέσο και θα είναι προσβάσιμη από κάθε κατεύθυνση της πρωτευούσης. Επιπλέον, θα επωφεληθεί από τις βόρειες επεκτάσεις του Ηλεκτρικού προς τα βόρεια προάστια και του Προαστιακού προς τη βορειοανατολική και την ανατολική Αττική.

Χωροθέτηση ζωνών


Η Πλατεία Πίνδου στο κέντρο του Αμαρουσίου
Ο δήμος χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια από τη λεωφόρο Κηφισίας, που ουσιαστικά εξυπηρετεί όλο το ευρύτερο συγκρότημα και την Αττική Οδό, που αποτελεί πέρασμα από την Ανατολική Αττική. Το κέντρο του δήμου βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά, όπου διαθέτει σταθμό ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος. Επιπλέον ο ηλεκτρικός σταματάει και σε άλλους δύο σταθμούς, την Ειρήνη και τη Νεραντζιώτισσα, όπου γίνεται ανταπόκριση με την ομώνυμη στάση του προαστικού. Ορισμένες ζώνες έχουν οικιστικό χαρακτήρα, κάποιες άλλες εμπορικό (όπως στις εγκαταστάσεις του εμπορικού κέντρου Mall). Υπάρχουν ζώνες με γραφεία και επιχειρήσεις (Σωρός), παλαιά μαρμαράδικα καθώς και πολλές εκτός σχεδίου ζώνες. Στις προνομιούχες συνοικίες συγκαταλέγονται η Αγία Φιλοθέη και το Πολύδροσο που θυμίζουν εικόνες από Βριλήσσια και Άνω Χαλάνδρι, τα Ανάβρυτα και Νέα Λέσβος που θυμίζουν τα ορεινά Μελίσσια, καθώς και οι καλαίσθητες γειτονιές στα σύνορα με την Πεύκη. Στις περισσότερες από αυτές τις ζώνες και στο κέντρο, οι αντικειμενικές αξίες το 2006 προσεγγιζουν τα 1.900 ευρώ/τ.μ. δόμησης και οι εμπορικές γύρω στα 2.300.

Κέντρο Κεραμικής Τέχνης
Ο δήμος βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των κρατικών επιχορηγήσεων κι ιδιαίτερα μετά το 2004. Είναι από τους πρώτους που εξυπηρετήθηκαν από τη διέλευση του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου, κάτι που έδωσε ώθηση στην τοπική ανάπτυξη της περιοχής και κατέστησε το δήμο πόλο έλξης για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Ήταν παράλληλα η αιτία να χάσει γρήγορα τον παραθεριστικό του χαρακτήρα, και να δημιουργηθούν πολλά κυκλοφοριακά προβλήματα στην συνέχεια. Έχει πολυάριθμα σημεία εστίασης και δραστήρια νυχτερινή ζωή. Τα πιο γνωστά είναι η εκτεταμένη πλατεία Ηλεκτρικού σταθμού που μονοπωλεί την ψυχαγωγία σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές του κέντρου, το εμπορικό κέντρο Mall στη Νεραντζιώτισσα, ο Παράδεισος Αμαρουσίου με το Kosmopolis. Το Village Center και η ευρύτερη περιοχή του ήταν για πολλά χρόνια ένα από τα δημοφιλέστερα κέντρα ψυχαγωγίας σε ολόκληρη την Αθήνα, αλλά από το 2006 βρίσκεται σε κατακόρυφη πτώση προφανώς λόγω Mall. Το Village Center, γι' αυτό προφανώς το λόγο, πρόσφατα έκλεισε και τώρα το κτήριο πρόκειται να στεγάσει γραφεία.

Πρότυπος παιδότοπος στο Ψαλίδι
Στο Μαρούσι λειτουργούν μεγάλα νοσοκομεία (Υγεία, Μητέρα, Ιατρικό Κέντρο), καθώς και εταιρίες τηλεφωνίας και το μεγαλύτερο μέρος τεχνικών εταιριών, λόγοι που το καθιστούν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα εργασίας στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Το 2007 εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και το Υπουργείο Παιδείας.
To 2013 αναμένεται να ολοκληρωθούν οι νέοι σταθμοί του μετρό στο κέντρο και στον Παράδεισο, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στην αποσυμφόρηση του κέντρου από την έντονη κυκλοφορία, και στην αναβάθμιση ζωής των κατοίκων.

Συνοικίες Αμαρουσίου

Ο Δήμος Αμαρουσίου απαρτίζεται από πολλές συνοικίες όπως το Μαρούσι, ο Άγιος Κωνσταντίνος, το Ψαλίδι, η Νέα Λέσβος, η Νερατζιώτισσα, τα Ανάβρυτα, το Πολύδροσο, η Αγία Φιλοθέη, ο Παράδεισος, ο Άγιος Θωμάς, το Νέο Μαρούσι, η Κοκκινιά και η παραγωγική ζώνη του Σωρού.
  • Μαρούσι
  • Άγιος Κωνσταντίνος
  • Άγιος Θωμάς
  • Αγία Φιλοθέη
  • Παράδεισος
  • Νέο Μαρούσι

Δήμος Αμαρουσίου


Το Δημαρχειακό Μέγαρο του Αμαρουσίου όπου λειτουργεί σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων και φιλοξενούνται εκθέσεις και συνέδρια
Το Αμαρούσιο παραδοσιακά ήταν ένας από τους πρώτους οικισμούς οι οποίοι άρχισαν να αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή της βορειοανατολικής Αττικής, με το μητροπολιτικό Δήμο Αμαρυσίων να ενσωματώνει μεταξύ άλλων τους οικισμούς του Ωρωπού, της Κηφισιάς, του Μαραθώνος, της Πεντέλης, του Χαλανδρίου και του Ψυχικού. Με τις πετέπειτα αποσπάσεις, με τελευταίες εκείνες της Πεύκης, των Μελισσίων και μέρους των Βριλησσίων, σήμερα εκτείνεται στο κέντρο του Βορείου Τομέως, αποτελώντας την καρδιά του συγκροτήματος.
Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το Πρόγραμμα Καλλικράτης το 2011 ουδεμία μεταβολή επήλθε στο Δήμο, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 5.1.Β αυτού.
Διακεκριμένοι και Επίτιμοι Δημότες
Από το Μαρούσι κατάγονται οι παρακάτω διακεκριμένοι, επίτιμοι ή ευρέως γνωστοί, μεταξύ άλλων, δημότες:

Οικονομική - πνευματική δραστηριότητα


Επιχειρηματική ζώνη
Ο Δήμος Αμαρουσίου παραδοσιακά συγκέντρωνε πολλές μονάδες στην παραγωγική του ζώνη, όπως μαρμαράδικα και κέντρα κεραμικής. Σήμερα στην επιχειρηματική του ζώνη συγκεντρώνεται σημαντικό ποσοστό της επιχειρηματικής δραστηριότητας, κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών, όπως της υγείας (Ιατρόπολις), του χρηματοπιστωτικού τομέα (σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών ΔΙΑΣ), των τηλεπικοινωνιών και του εμπορίου λιανικής (Golden Hall, Mall, Avenue). Η ζώνη αναπτύσσεται περιμετρικά του δαχτυλιδιού της Κηφισίας, στη συγκοινωνιακή έδρα του μητροπολιτικού συγκροτήματος.
Στο Αμαρούσιο εδρεύουν επίσης το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ), η Βορέειος Βιβλιοθήκη, η Δημοτική Πινακοθήκη, το Σπαθάρειο Μουσείο και η εφημερίδα Αμαρυσία.

Παραπομπές

Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
  1. "Οδηγός Αμαρουσίου: Οδοί-Πλατείαι-Συνοικισμοί-Αρχαί", Δήμος Αμαρουσίου 1928, σελ. 1.
  2. "Μαρουσιώτικα: Άθμονον - Αμαρούσιον - Μαρούσι", Τάκης Πολιτόπουλος
  3. Πλούταρχος-Αττικά
  4. Δήμος Ιλίου: Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη "Ίλιον: Πορεία στους Αιώνες", Μαρίνος Διώτης, Σπύρος Γεωργόπουλος, 6η Έκδοση, Μάρτιος 2001, σελ. 51: Στο βιβλίο γίνεται αναφορά στον χάρτη του John Trail, όπου απεικονίζεται το Άθμονον στην περιοχή του Αμαρουσίου, ανάκτηση 8/9/2008
  5. "Αμαρούσιον-Το αρχαίον Άθμονον", Ανδρέας Ζαγκλής, Μαρούσι 1976
  • Η βίλλα Φιλντισάκου επί της Κηφισίας
  • Παλατάκι Συγγρού
  • Σύγχρονη δόμηση
  • Η Γοργόνα του Αμαρουσίου
  • ΟΑΚΑ στη Σπύρου Λούη
  • Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων


    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Posts (Atom)